Dlaczego w Szkole Podstawowej Montessori świadomość swoich uczuć, potrzeb i zasobów ma taką samą wartość jak zdobywanie wiedzy?

W którym roku był Potop szwedzki? Kto był pierwszym królem Polski? Jaki jest wzór na pole koła? Ile kości ma dorosły człowiek? Czy takie pytania zadawali Ci w szkole? A może ktoś zapytał Cię o Twoje uczucia i potrzeby? Ja nie pamiętam takiego pytania, mam nawet wrażenie, że nauczycieli to nie interesowało. Obchodziliśmy święta narodowe, uczyliśmy się dat, analizowaliśmy dzieła wielkich pisarzy, poznawaliśmy mnóstwo wzorów z matematyki, rozwijaliśmy tężyznę fizyczną, ale nikt w szkole nie nauczył nas dbania o nasze potrzeby. Nikt się o to nie zatroszczył, bo realizowaliśmy program, bo zabrakło czasu... Czasu na to, co jest ważne. Skończyłam szkołę podstawową, liceum, dwa kierunki studiów, kilka podyplomówek i grubo po trzydziestce odkryłam, że moje ciało nie jest tylko stojakiem na głowę, że wysyła mi mnóstwo sygnałów, że mogę mieć kontakt z moimi emocjami, że za moimi uczuciami stoją potrzeby, że mam mnóstwo strategii, by je zaspokoić, że mogę kierować się sercem, gdy głowa zaczyna wszystko komplikować. Chciałabym mieć dostęp do tych zasobów wtedy, gdy byłam jeszcze dzieckiem. Może rzadziej kłóciłabym się z rodzicami i częściej wiedziałabym o co mi chodzi. Czy byłabym szczęśliwsza? Napewno bardziej świadoma siebie, swoich potrzeb i emocji oraz bardziej empatyczna w stosunku do innych. Chodziłam do szkoły w latach 90-tych ubiegłego stulecia, ale mam wrażenie, że od tamtego czasu niewiele się zmieniło. A mimo to dzisiaj nadal trudno jest odpowiedzieć na pytanie - kim jesteś? - nie będąc świadomym swoich potrzeb, uczuć, myśli i zasobów. Tylko zaglądając z uważnością do swojego wnętrza możemy odkryć tą wielką tajemnicę. W Szkole Podstawowej Montessori oprócz zdobywania wiedzy oraz wykorzystywania jej w praktyce, nasi uczniowie uczą się empatycznej komunikacji, bycia w kontakcie ze swoimi zasobami, myślami, potrzebami i uczuciami, panowania nad nieprzyjemnymi emocjami, transformowania złości i radzenia sobie w trudnych sytuacjach, w celu rozwoju osobistego i świadomego budowania relacji interpersonalnych, opartych na współpracy, szacunku, zaufaniu i zrozumieniu.

Dlaczego w Szkole Podstawowej Montessori dzieci są wolne?

Czy chciałbyś żeby Twoje dziecko było kreatywnym i pomysłowym dorosłym, który potrafi dokonywać wyborów, zarządzać swoim czasem i brać odpowiedzialność za własne decyzje? Twoje dziecko nie rozwinie tych kompetencji jeżeli w dzieciństwie zabierzemy mu wolność i my dorośli będziemy decydować za niego. W Szkole Podstawowej Montessori wszystkie dzieci są wolne, to one wybierają aktywności, to one decydują z czym i jak długo będą pracować, to one decydują kiedy i jak długo będą zajmować się danym tematem. To one decydują czy w ogóle mają ochotę pracować. Montessoriańska wolność to nie samowola, to wolność w ramach kilku fundamentalnych zasad – nie robimy sobie krzywdy, szanujemy ludzi, zwierzęta, rośliny i nasze otoczenie, planujemy swoją pracę, codziennie zdobywamy wiedzę i umiejętności z przedmiotów, które danego dnia mamy w planie. Dzieci uczą się przestrzegać tych zasad i dokonywać wyborów, każdego dnia rozwijając wewnętrzną dyscyplinę. 

Dlaczego w Szkole Podstawowej Montessori uczniowie są samodzielni i niezależni?

Czy chciałbyś żeby Twoje dziecko było samodzielnym i niezależnym dorosłym, który wie kim jest i dokąd zmierza? Twoje dziecko nie rozwinie tych kompetencji jeżeli w szkole nie pozwolimy mu na samodzielność i niezależność nie tylko w zakresie wyboru tematu lekcji, podejmowania niezależnych decyzji, ale także swobodnego wyrażania swoich myśli, uczyć, potrzeb i poglądów. Samodzielność ucznia w Szkole Podstawowej Montessori przejawia się nie tylko w wyborze tego, czego w danym momencie chcą się uczyć, kiedy potrzebują przerwy i mają ochotę na zabawę lub wspólny projekt z przyjaciółmi, ale również w zakresie komunikacji, rozwiązywania konfliktów i wyrażania siebie. Uczniowie samodzielnie zarządzają zasobami i podejmują realne decyzje – ustalając zasady funkcjonowania w naszej społeczności. Dzieci i dorośli w świecie Montessori mają takie same prawa i obowiązki. Nauczyciele nie są strażnikami, którzy pilnują dzieci, są przyjaciółmi, którzy każdego dnia wspierają uczniów, dzielą się swoimi pasjami i zainteresowaniami, by uczenie się było fascynującą przygodą, a nie nudnym i żmudnym procesem. Dzieci uczą się samodzielności w zakresie komunikacji - wyrażają swoje poglądy, emocje, potrzeby i myśli w taki sposób, by szanować uczucia i potrzeby innych. Nauczyciele nie rozwiązują konfliktów za uczniów, nie są stroną w sporach, każdego dnia mediują w konfliktach i swoją postawą wspierają samodzielność w komunikacji międzyludzkiej. Gdyby dorośli rozwiązywali konflikty za dzieci upośledziliby rozwój ich umiejętności społecznych.